Elementem skończonym
Encyklopedia PWN
mat. dla funkcji f: I → 
(I — przedział na prostej rzeczywistej) — kres górny zbioru wszystkich liczb 
, gdzie N jest dowolną liczbą naturalną, a punkty x0 < x1 < ... < xN są dowolnymi elementami przedziału I;
(I — przedział na prostej rzeczywistej) — kres górny zbioru wszystkich liczb , gdzie N jest dowolną liczbą naturalną, a punkty x0 < x1 < ... < xN są dowolnymi elementami przedziału I;
graf
mat. obiekt G = (V, E), składający się z niepustego zbioru wierzchołków V oraz zbioru połączeń między nimi (krawędzi) E, będącego zbiorem 2-elementowych podzbiorów V.
[gr.],
specjalista w dziedzinie mechaniki i informatyki;
kod
zbiór reguł wzajemnie jednoznacznego przyporządkowania elementów jednego skończonego zbioru elementom drugiego skończonego zbioru (kodowanie);
[łac.],
kombinatoryka
dziedzina matematyki poświęcona badaniu własności zbiorów skończonych;
[łac. combinatio ‘połączenie’],
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
